5 Nisan 2009 Pazar

Diroka Newroz Bi Ingilizi


Story of Zahak
In The Meadows of Gold by Muslim historian Masudi [10], and Shahnameh, a poetic opus written by the Persian poet Ferdowsi around 1000 AD, and Sharafnameh of medieval Kurdish historian Sherefxan Bidlisi, Zahhak is an evil king who conquers Iran and who has serpents growing out of his shoulders.[11] Zahak's rule lasts for a thousand years during which two young men are sacrificed daily to provide their brains to the serpents to alleviate the pain that Zahak felt.[11] The man who was charged with slaughtering two young people each day would instead kill one person a day and would mix their brains with that of a sheep, thus saving one young man a day. As discontent grows against Zahhak's rule, the nobleman plan a revolt, being led by Kaveh, a blacksmith (cf. Ossetian Kurdalægon), who has lost six sons to Zahhak.[11] Therefor, the saved young children (who according to the legend were ancestors of the Kurds [10] [12]) are then trained by Kawa into an army marches to Zahhak's castle where Kawa kills the king with a hammer; eventually Kawa instates Fereydun as king.[11] The root of this story goes back to ancient Iranian legends. According to Evliya Çelebi, the district (sancak) of Merkawe in Shahrazur (Sharazur) is named after the blacksmith Kawe(Kaveh), who overthrew Zahhak[13]. The 12th century geographer Yaqoot Hamawi, mentions Zor son of Zahhak (Aji Dahak) as founder of the famous city of Sharazor[14].


It is a tradition to jump across a fire at Newroz
[edit] Death of Dehak and spring
According to Kurdish myth, Kawa lived for 2,500 years under the tyranny of Zahhak, an Assyrian who is named Zuhak or Dehak by the Kurds.[1] [15] Dehak's evil reign caused spring to no longer come to Kurdistan.[1]March 20th is traditionally marked as the day that Kawa defeated Dehak. He is then said to have set fires on the hillsides to celebrate the victory and summon his supporters; subsequently spring returned to Kurdistan the next day.[1]

In some of the present Kurdish versions of the story of Zahhak and Kawe, there is no mention of Fereydun[13]. Although in the Ahl-e Haqq (Yarsan) Kurdish tradition, Kawa rebelled against Zahak and helped Fereydun bound Zahak in Damavand[16].

This legend is now used by the Kurds to remind themselves that they are a different, strong people, and the lighting of the fires has since become a symbol of freedom.[1]

In the 1930s, the Kurdish poet Taufik Abdullah, wanting to instil a new Kurdish cultural revival, used a previously known modified form of the story of Kaveh, (written as Kawa in Kurdish).[1] He connected the myths where people felt oppressed with Newroz, thus reviving a dying holiday and made it a symbol of Kurdish national struggle.[1] However it should be noted that Kurds celebrated Newroz long before this, and the word Newroz has been mentioned in the Kurdish poetry of 16th century. Indeed the arrival of spring was celebrated in Asia Minor since neolithic times, a good example is the Indo-European Phrygians who mourned the death of Attis, and rejoiced over his resurrection during the fourth week of March.


[edit] Divergent views
According to the Kurdish writer, Musa Anter, Newruz was originally celebrated on August 31, not March 21. However, after the introduction of the Arab calendar, the celebration was shifted to March [17]. Some scholars associate Dehak or Zehhak with Astyages, the last Emperor of the Medes. During the reign of Astyages, the native religion of Cult of Angels had a strong influence on Zoroastrianism, through introduction of Magi priests into that faith. It was during the Achaemenian period that the honorific royal title of Azhi Dahak was given a demonic character by the Zoroastrians as an attempt to reverse the Magi influence.


[edit] Newruz customs and celebration
Newruz is considered the most important festival in Kurdish culture, and is a time for entertainments such as games, dancing, family gathering, preparation of special foods and the reading of poetry[18]. The celebration of Newruz has its local peculiarities in different regions of Kurdistan[18]. On the eve of Newruz, in southern and eastern Kurdistan, bonfires are lit. These fires symbolize the passing of the dark season, winter, and the arrival of spring, the season of light[18].


[edit] Political overtone

Newroz celebrated by Kurdish community in Germany.The Kurdish association with Newroz has become increasingly pronounced since the 1950s when the Kurds in the Middle East and those in the diaspora in Europe started adopting it as a tradition.[2] In combination with the persecution they suffered in Turkey, the revival of the Newroz celebration become more intense and politicized and became a symbol of their resurrection.[2] By the end of the 1980s Newroz was mainly associated with Kurdish identity and the attempts to express and resurrect it.[2]

While the Kurdish celebration has taken the form of a political expression in Turkey, most Kurdish celebrations in Iran are identical to the national festivals.[3] Izady states that the reason for this may be that the original tradition and folklore behind Newroz has been lost in the northern and western parts of Kurdistan (i.e. Turkey), where it was never as involving, as it was in the southern and eastern parts.[3] Izady further states that Newroz might have gained prominence in the northern and western parts because of the prominence of the celebrations that the staunchest Kurdish adherents of Newruz, the Iraqi and Iranian Kurds, have enjoyed through their more frequent popular uprisings.[3] Thus the western and northern Kurds seem to have resolved to the celebration of the new year as a unifying political expression.[3]

In 2000, Turkey legalized the celebration of the spring holiday, spelling it Nevruz and claiming it as a Turkish spring holiday.[2][19] Also using Newroz rathern than Nevruz i.e. using Kurdish spelling has been officially forbidden, [20] though it is still widely used by Kurds. In the Kurdish regions of the country, specifically in Eastern Anatolia, but also in Istanbul and Ankara where there is a large Kurdish population, people gather and jump over bonfires.[2] Previous to it being legalized, the PKK, the Kurdistan Workers’ Party, had chosen Newroz to stage terrorist attacks to obtain publicity for its cause;[2] this had led to Turkish forces detaining thousands of people who were seen as supporters of the Kurdish rebel movements.[21] In Newroz 1992 more than 50 Kurdish participants were killed by Turks; also in Newroz 2008 two participants were killed. [22]

In Syria, the Kurds dress up in their national dress and celebrate the new year.[23] According to Human Rights Watch, the Kurds have had to struggle to celebrate Newroz, and in the past the celebration has led to violent oppression, leading to several deaths and mass arrests.[5][24] The government had stated that the Newroz celebrations will be tolerated as long as they do not become political demonstrations of the treatment of the Kurds.[5] During Newroz 2008, three Kurdish celebrators were shot dead by Syrian security forces. [25] [26]

Kurds in the diaspora also celebrate the new year; for example Kurds in Australia celebrate Newroz, not only as the beginning of the new year but also as the Kurdish National Day;[4] and the Kurds in Finland celebrate the new year as a way of demonstrating support for the Kurdish cause.[27] Also in London, organizers estimated that 25,000 people celebrated Newroz during March 2006.[28]


[edit] Newroz in Kurdish literature
Newroz has been mentioned in works of many Kurdish poets and writers as well as musicians.[29] One of the earliest records of Newroz in Kurdish literature is from Melayê Cizîrî (1570-1640): [30]

Whithout the light and the fire of Love,
Without the Designer and the power of Creator,
We are not able to reach Union.
(Light is for us and dark is the night)
This fire massing and washing the Heart,
My heart claim after it.
And here come Newroz and the New Year,
When a such light is rising.
Also the famous Kurdish writer and poet Piramerd (1867-1950) writes in his 1948 poem Newroz:[30]

The New Year’s day is today. Newroz is back.
An ancient Kurdish festival, with joy and verdure.
For many years, the flower of our hopes was downtrodden
The fresh rose of spring was the blood of the youth
It was that red colour on the high horizon of Kurd
Which was carrying the happy tidings of dawn to remote and near nations
It was Newroz which imbued the hearts with such a fire
That made the youth receive death with devoted love
Hooray! The sun is shining from the high mountains of homeland
It is the blood of our martyrs which the horizon reflects
It has never happened in the history of any nation
To have the breasts of girls as shields against bullets
Nay. It is not worth crying and mourning for the martyrs of homeland
They die not. They live on in the heart of the nation.
Newroz as celebrated by Kurds

0 yorum:

 

My Blog List

Hello

Ortaya çıkan çeteleşme eğilimlerini erkenden tespit edememe ve yeterince tavır koyamama ikinci önemli stratejik yetmezliktir. Bu rolü güvenilir arkadaşlara bırakmak dogmatizmin diğer bir sonucudur. O kadar soylu değeri çarçur ederlerken, mutlaka fark edebilmeli ve dur diyebilmeliydim. PKK'nin bütün soylu çabalarına en büyük darbeyi bu yönlü gelişmeler vurmuştur. Adeta canavarlaşmış bazı kişiliklerin inanılmaz nitelik arz etmelerinin izahı güçtür. Büyük emeklerle hazırlanan yapının bu öğelere kolay teslim olması daha da anlaşılmaz konudur. Bendeki müthiş arkadaşlık anlayışı hep en iyisini yaparlar, en dürüstüdürler, ellerinden gelmeyecek iş yoktur, çağdaş havarilerdir biçimindeki dogmatizme varan inanış bu gelişmelerde etkili olmuştur. Geç uyandık. Tam uyandığımızda veya fark ettiğimizde, stratejik olarak hem zaman hem büyük çabaların ürünü başta genç savaşçılar, halk, maddi ve manevi birçok değer kaybedilmişti.1992-1993 derslerini daha derinliğine çıkarmalıydım. Irak-Kuveyt krizi ile 1991'de ülkedeki gruplarla olmak daha doğru olacaktı. 1982'lerde yapmadığım işi, atmadığım adımı bu sefer yapma ve atma biçiminde olmalıydı. Ortadoğu çalışmalarını ikinci plana bırakmak gerekirdi. Fakat aynı yaklaşım, yoğun takviyeler altından başarıyla kalkılacağına beni inandırmıştı. Binlerce nitelikli kadro içinden mutlaka sürece cevap verenlerin çıkacağı hep beklenmişti. Fakat hareketin bağrındaki çetecilik ve sorumsuz merkezi yaklaşım tüm katkıları boşa çıkarıyordu. Tarih göz göre göre başarısızlığa götürülüyordu. Disiplin ve fedakarlıkla fazla değer kurtarılamaz, görevler başarılamazdı. 1992 sonlarındaki Osman Öcalan'ın YNK ile boyun eğmeyi andıran uzlaşması, Murat Karayılan ve Cemil Bayık'ın intiharvari çabaları tesadüfen birleşerek sürecin daha büyük kaybını önledi. Köklü ders çıkarılması gereken nokta buydu. Ülke içi ihmal edilmemekle birlikte, merkezi kadro yapısının köklü çözümüne ihtiyaç vardı. Bunu Suriye üzerinde yeni okullar açmayla telafi etme ve aşırı tekrarlama çalışmaları beni oldukça tıkadı. Çabaların anlamı pek kalmamıştı. Bizzat müdahaleyi yapmada geç kalmıştım. O kadar değer kaybından sonra yönelmeyi kendime yediremiyordum. Tıkanmayı askeri değil, siyasi yollardan açma deneyimi daha anlamlı geliyordu. Askeri yönelim toptan intihara götürebilirdi. Siyasi çalışma ise, daha potansiyelli hareketi mümkün kılabilirdi. Yapıda tekdüzelik sürdü. Aynı tarz çalışmalar KONGRA GEL dönemine kadar yansıdı. Son iç bunalımların kökeni aslında ülkeye gidiş ve orada üsleniş, çalışma tarzı ve temel taktik anlayışların bir devamından ibarettir. Özeleştiriler anlamlı yapılmamıştı. Eski kişilik ve çalışma tarzında ısrar vardı. Bu da her zaman ve her yerde anlamsız kayıplara, yerine getirilemeyen görevlere, acılara ve sonuçta tasfiyelere yol açmaktan öteye gidemezdi.İkinci yaşam dönemi devlet odaklı olduğundan, ama daha henüz yitirilmemiş komünal demokratik duruş özelliklerinden ötürü çelişkiliydi. Sonucu bu çelişkilerin boğuşması belirleyecekti. 15 Şubat 1999 aynı zamanda devlet odaklı yürüyüşe ölüm darbesi indirmişti. Eğer devlet odaklı particilik, devletçilik bir hastalıksa, o halde 15 Şubat 1999'da tüm kapitalist dünya devletlerinin bana vurduğu darbe aynı zamanda üçüncü doğuşum için bir ilaç, bir ebelik rolünü oynayacaktı.Üçüncü yaşam dönemi, eğer adına ve özüne yaşam denilebilecekse, 15 Şubat 1999'dan sonuna kadar gidilebilecek aşama olarak ayrıştırılabilir. Belirgin niteliği, genelde devlet odaklı, özelde kapitalist modern yaşamdan kopuşla başlamasıdır. Tekrar yaban yaşama koşmuyorum. On bin yıl öncesine gidecek değilim. Ama insanlığın bazı temel değerlerinin o yıllarda gizli olduğu da kesindir. Uygarlığın bin bir hile ve zorbalıkla kestiği o dönem insanlığı bilimsel teknik seviyeyle bütünleştirilmedikçe, insanın gerçek kurtuluşu, özgürlüğü mümkün olamazdı.Uygarlık ve devlet odaklı yaşamdan kopmak gerileme değildir. Tersine doğadan ölümcül kopuşa, kan ve yalana dayalı şişirilmiş iktidar kişiliğinden vazgeçme belki de en temelli sağlığa kavuşma imkanıdır. Hastalıklı toplumdan sağlıklı topluma, sıkboğaz, obez, çevreden kopmuş, bir nevi kanserleşme olan aşırı şehirleşmiş toplumdan ekolojik topluma, tepeden tırnağa otoriter ve totaliter devletli toplumdan komünal demokratik ve özgür eşit topluma doğru bir yöneliş söz konusudur. Avcı kültürüyle hayvan katliamına, uygarlığın insan katliamına, kapitalizmin doğa felaketine yol açan zincirleme halkasından kurtulma yeni bir insanlığa kapıyı aralayabilir. Hayvanlarla dost, doğayla barışmış, kadınlarla dengeli güç yapısına dayanan, barışçıl, özgür eşit, aşklı yaşam, bilim ve tekniğin gücünü savaş ve iktidarın oyuncağı olmaktan çıkarmış ahlaklı politik bir kişilik, beni, en azından ENKİDU'yu şehre ve devlete bağlıyan çekim gücü kadar çekiyor, anlamlı kılıyor. Tek kişilik tutukevinin yarattığı bir özlemden kesinlikle bahsetmiyorum. Büyük bir düşünsel, ruhsal paradigmadan bahsediyorum. Kategorik yaklaşımdan, büyük güce tapınmadan, çağın, tüm uygarlıkların kan lekeleri altında parıldayan yaldızlı yaşamlarından gerçekten hem bıktım hem nefret ediyorum.Çocukken genlerime işlemiş avcı kültüründen ötürü gözümü kırpmadan başlarını kestiğim, kopardığım, kurnazca avladığım kuşlardan, vurduğum hayvanlardan özür dilemekle başlamak istiyorum yeni yaşam dönemime. En büyük saadetin kaşaneli köşklerde değil, yeşil çevreli kulübemsi mekanda yaşandığına inanıyorum. Doğayı tüm renkleri, sesleri ve anlamları içinde dinleyerek, bütünleşerek yaşamın erdemine ulaşılacağına inanıyorum. Gerçek ilerlemenin dev kentlerden ve iktidar otoritelerinden geçmediğine, tersine bunların en büyük hastalık kaynağı olduğuna; buna karşın eski köyü de, yeni kenti de aşmış, ekolojik yerleşimi bilimin ve tekniğin en son verileri ile karşılayan bir mekansal yaşamın gerçek devrim olduğuna inanıyorum. Aradaki kocaman uygarlık yapılarının insanlığın mezarı olduğuna inanıyorum. Bir gelecek yürüyüşü olacaksa, bu gerçekler temelinde olursa anlamlı ve yürümeye değer olduğuna inanıyorum.Hiyerarşik devletçi sınıf uygarlığından kopmak en büyük özeleştiridir. Bunu başaracağıma inanıyorum. İnsanlığın çocukluğuna, emekçilerin, halkların unutturulmuş tarihine, kadınların, çocukların ve çocuk ihtiyarların ütopyalarındaki özgür eşit dünyalarına katılmayı, başarıyı orada sağlamayı daha çok istiyorum.Bunların hepsi ütopya. Ama bazen ütopyalar mezardan beter yapılar içindeki yaşamın tek kurtarıcı esinidir. Günümüzdeki mezarlardan beter yapılardan tabii ki öncelikle ütopyayla çıkış yapılacaktır. Durumum hiçbir insana benzemiyor. Benzemesini de istemiyorum. Daha iyi anladığıma, hissettiğime göre iyi yoldayım. Anlamın ve hissin yaşattığı bir insan en güçlü insandır. Büyüklere benzeme günahını bir daha işlemeyeceğim kesindir. Zaten benzemeyi ne çok istedim ne de becerdim. İnsanlığın geçmişi daha gerçektir. Ona saygılı olacağım ve yaşamı orada arayıp bulacak ve yeniden başlatacağım. Gelecek bu çabaların işleyiş halinden başka bir şey değildir.Hep kendimi mi düşünüyorum? Değil. Savunmam tüm insanlık için bir şeyler öğretebilir. Yeniden yapılanmış PKK bütün soylu arkadaşlarımı, anlam gücü ve iradesi olan yoldaşlarımı birleştirebilir. KOMA GEL tüm Kürdistan halkını ve dostlarını demokratik bir çatı olarak toparlayabilir. Yaşamımıza, ülke ve toplumumuza rasgele saldıracaklara karşı HPG iyi bir savunma savaşı verebilir; anlayışsız, zalim ve haksızdan hesap sorabilir. En soylu kadınlarımız tüm zamanların tanrıça olgunluğu, anlayışlılığı, melek saflığı ve azizeliği ve Afrodit güzelliğini kimliğinde bütünleştiren PAJK'da birleşebilir.Bu savunmayla temel insanlık anlayış ve idealimi uygarlığın son temsilcisi olarak hayli gururlu ve kendinden emin AB'nin yargı organı AİHM'e sunarken, olumlu beklentilerden ziyade, sistemin kar büyücülüğüne alet olmaktan öteye bir rol oynamayacağından ötürü üzüntülerimi belirtebilirim. Daha demokratik, özgür ve adil toplum dileklerimle saygılarımı sunarım.27 Nisan 2004Tek Kişilik Tutukevi/ Mudanya/ BursaAbdullah ÖCALAN

Mezopotamia History © 2008 Business Ads Ready is Designed by Ipiet Supported by Tadpole's Notez